Wąwóz INFERNO

Jedną z głównych arterii zaopatrzeniowych wojsk walczących o przełamanie linii Gustawa w masywie Monte Cassino była „Droga Do Piekieł” (Inferno Track). Był to przystosowany do celów transportowych naturalny wąwóz, o dużym spadku, zaczynający się przy Acquafondata i uchodzący do doliny Liri . przy miasteczku Portella. Jego długość wynosi ok 7 km.

Rozlokowano w nim również składy zaopatrzenia wojennego, amunicji, materiałów pędnych, oraz Główny Punkt Opatrunkowy.

„Wąwóz Inferno zaczyna się tuż, pod domem, w którym mieści się dowództwo. U wlotu ( wykuli te drogę w łożysku strumienia przed nami Francuzi, poprowadziwszy wodę w innym kierunku nasz łazik zatrzymuje się, czekając na znak żandarma, którego przez telefon uwiadamiają, gdy wjeżdża transport w gardziel po przeciwnej stronie. Nad gardzielą jednoosobowe namiociki saperów lepią się po zboczu jak gniazda jaskółek. Przed każdym gniazdem-namiotem zabezpieczenie z worków. Saperzy w każdej chwili w pogotowiu. Życiodajna droga, wiodąca na pozycje, musi być w ciągłej sprawności Gdy zepsuje się wóz, wyjeżdża dźwig. Kiedy nie ma czasu, wóz spychają w przepaść.
Droga jest wyłożona siatką metalową. Po boku wszędzie złożone materiały budowlane, stoją, wtulone we wręby skalne posterunki naprawcze z narzędziami i w hełmach.

Poprzez Inferno-Track,
przez chrzęst stalowej siatki
Ludzie, muły i stal,
mięśnie , motor i ropa.
Pękliwy szrapnela jęk,
gruchot strzałów armatnich.
Na drodze -srebrny pył
i brzęk upartych łopat.

Artur Międzyrzecki.„

Melchior Wańkowicz – Bitwa o Monte Cassino – Wyd. Oddz. Kultury i Prasy
Drugiego Polskiego Korpusu – Rzym 1945.